យោងតាមរបាយការណ៍ពាក់ព័ន្ធបានបង្ហាញថា ៖ មហារីកពោះវៀនធំបូករួមមហារីកពោះវៀនបត់ និងមហារីកពោះវៀនត្រង់ ជាប្រភេទមហារីកកាចដែលអត្រាកើតឡើងកើនខ្ពស់ជាងគេ។ វេជ្ជបណ្ឌិតនៃមន្ទីរពេទ្យក្វាងចូវទំនើបផ្នែកមហារីកសូមក្រើនរំលឹកលោកអ្នកថា នៅបណ្តាទីក្រុងសេដ្ឋកិច្ចរីកចម្រើនដូចជាសៀងហៃ ប៉េកាំង ក្វាងចូវ អត្រាកើតជម្ងឺមហារីកពោះវៀនធំកាន់តែខ្ពស់ នេះមកពីបរិភោគអាហារកាន់តែបរិបូរណ៍ ហើយការបរិភោគសាច់ក្រហមហួសកម្រិត។

មហារីកពោះវៀនធំជាជម្ងឺមហារីកប្រភេទពាក់ព័ន្ធការរស់នៅយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ បើសិនអ្នកចូលចិត្តបរិភោគសាច់ក្រហមរយៈពេលវែង ដូចជាសាច់គោ សាច់ជ្រូក សាច់ពពែ គ្រឿងក្នុងសត្វ ដែលជាប្រភេទអាហារមានសារធាតុខូលេស្ទឺរ៉ូលខ្ពស់ អាចបង្កើនហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការកើតមានជម្ងឺមហារីកពោះវៀន។ ពីព្រោះខ្លួនប្រាណមនុស្សនៅពេលរំលាយអាហារមានសារធាតុខូលេស្ទឺរ៉ូលខ្ពស់ទាំងនេះ អាចបង្កើតសារធាតុកាកសំណល់អាស៊ីតប្រម៉ាត់និងកាកសំណល់ខូលេស្ទឺរ៉ូលកាន់តែច្រើន និងបង្កើនមេរោគដែលមិនត្រូវការខ្យល់អាកាសកាន់តែច្រើននៅក្នុងពោះវៀន ហើយសារធាតុទាំងនេះអាចរំញោចខ្លាំងក្លាដល់ដុំសាច់នៅលើសន្ទះស្អិតពោះវៀន។ បើសិននៅតែមិនកែទម្លាប់បរិភោគអាហារសាច់ក្រហមហួសកម្រិត ឆ្លងកាត់ការរំញោចនិងវិវដ្តពី៥ទៅ១០ឆ្នាំ ដុំសាច់ក្រពេញនៅលើសន្ទះស្អិតពោះវៀនអាចក្លាយជាដុំមហារីក ទីបំផុតក្លាយជាជម្ងឺមហារីកពោះវៀន។

ដូច្នេះចំពោះអ្នកដែលចូលចិត្តបរិភោគសាច់ក្រហមច្រើនគួរពិចារណាអំពីសុខភាព កាត់បន្ថយបរិមាណបរិភោគសាច់ជាបណ្តើរៗ ព្រមពេលនោះគួរបរិភោគបន្លែស្រស់គ្រប់ប្រភេទអោយបានច្រើន ជាពិសេសបន្លែប្រភេទសណ្តែក ព្រមទាំងបង្កើនបរិមាណបរិភោគផ្លែឈើដែលមានប៉ូតាស្យូមខ្ពស់ដូចជាផ្លែចេក នេះមានប្រយោជន៍ទប់ស្កាត់ការរក្សាទុកនិងបង្កប្រែក្លាយនៃសារធាតុមហារីកក្នុងខ្លួនប្រាណ ការបរិភោគអាហារមានជាតិសរសៃច្រើនអាចជម្រុញចលនាពោះវៀន កាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់របស់សារធាតុមហារីកទៅលើជញ្ជាំងពោះវៀន។

ពាក្យចាស់ពោលថា ៖ ជម្ងឺចូលមកតាមមាត់ ការកែប្រែទម្លាប់បរិភោគអាចនឹងកាត់បន្ថយហានិភ័យកើតជម្ងឺមហារីកពោះវៀនធំជាអតិបរិមា។ ម្យ៉ាងទៀត ការពិនិត្យក្នុងដំណាក់កាលដំបូងជាប្រចាំកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពទប់ស្កាត់ការកើតជម្ងឺមហារីក បង្កើតឱកាសល្អក្នុងការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។ ក្នុងនោះការឆ្លុះពោះវៀនជាវិធីមានប្រសិទ្ធិភាពបំផុតក្នុងការពិនិត្យជម្ងឺមហារីកពោះវៀន។ វេជ្ជបណ្ឌិតផ្តល់ដំបូន្មានដល់មហាជនទាំងអស់ថា ក្រោយអាយុ៥០ឆ្នាំគួរធ្វើការពិនិត្យឆ្លុះពោះវៀនក្នុងពេល៥ឆ្នាំម្តង។ ជំពូកមនុស្សដែលក្នុងគ្រួសារមានប្រវត្តិកើតជម្ងឺមហារីកពោះវៀនគួរ ទទួលការពិនិត្យមហារីកពោះវៀនចាប់ពីអាយុប្រហែល៤០ឆ្នាំ ជាមធ្យមគឺរៀងរាល់៣ឆ្នាំទៅ៥ឆ្នាំពិនិត្យម្តង។